Tam göğsünüzün ortasında bir yeriniz acıyacak… Evinizin sizi içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksiniz… sokağa fırlayacaksınız… sokaklar da dar gelecek… tıpkı vücudunuzun yüreğinize dar geldiği gibi… Ne denizin mavisi açacak içinizi, ne pırıl pırıl gökyüzü… kendinizi taşıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar küçüleceksiniz… Birileri size bişiyler anlatacak durmada; “ önemli olan sağlık.” “ yaşamak güzel.” “ boş ver her şey unutulur.” Ancak siz hiç birini duymayacaksınız… Gözyaşlarınızdan etrafı göremez hale geliceksiniz. Ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarında ölmek isteyecek kadar çok seveceksiniz… Hep ondan bahsetmek isteyeceksiniz… “ ölüme çare bulundu!” ya da “yarın kıyamet kopacakmış!” deseler başınızı kaldırıp: “ ne dedin?” diye sormayacaksınız… yalnız kalmak isteyeceksiniz… hem de kalabalıklar arasında kaybolmak… ikiside yetmeyecek. Geçmişi düşüneceksiniz. Nerdeyse dakika dakika… ama kötüleri atlayarak… onunla geçtiğiniz yerlerden geçmek isteyeceksiniz…gittiğiniz yerlere gitmek… bu size hiç iyi gelmeyecek… ama bile bile yapacaksınız. Biri size içinizdeki acıyı söküp atabileceğinizi söylese, kaçacaksınız… aslında kurtulmak istediğiniz halde, o acıyı yaşamak için direneceksiniz. Hayatınızın geri kalanını onu düşünerek geçirmek isteyeceksiniz… Aksini iddia edenlerden nefret edeceksiniz… Herkesi ona benzetip kimseyi onun yerine koyamayacaksınız… Hiç bir şey oyalamayacak sizi ilaçlara sığınacaksınız. Birkaç saat kafanızı bulandıran ama asla onu unutturmayan… sadece bir müddet buzlu camın arkasında seyrettiren Bütün şarkılar sizin için yazılmış gibi gelecek. Boğazınız düğümlenecek, dinleyemeyeceksiniz. Uyumak zor uyanmak kolay olucak. Sabahı iple çekeceksiniz… bazen de “hiç güneş doğmasa…” diyeceksiniz. Ne geceler rahatlatacak sizi ne gündüzler… Ölmeyi isteyip, ölemeyeceksiniz… Belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önünüze gelene sarılmak isteyeceksiniz. Nafile… düşüncesi bile tahammül edilemez gelecek… rüyalar göreceksiniz, gerçek olmasını istediğiniz… her sıçrayarak uyandığınızda onun adını söylediğinizi fark edeceksiniz… Telefonun çalmasını bekleyeceksiniz… aramayacağını bile bile… her çaldığında yüreğiniz ağzınıza gelicek… ağlamaklı konuşacaksınız arayanlarla.. yüreğiniz burkulacak… canınız yanıcak… bir daha sevmemeye yemin edeceksiniz. Hayata dair hiç birşey yapmak gelmeyecek içinizden. Onun sesini birkez daha duymak için yanıp tutuşacaksınız… defalarca aradığı günlerin kıymetini bilmediğiniz için kendinizden nefret edeceksiniz. Yaşadığınız şehri terk etmek isteyeceksiniz… onunla hiçbir anınızın olmadığı bir yerlere gidip yerleşmek… amam bir ümit… onunla birgün bir yerde karşılaşma ümidi… bu ümit sizi gitmekten alıkoyacak.. gelgitler içinde yaşayacaksınız… buna yaşamak denirse…